تبیین اصول و معیارهای حفاظت و توسعه بقاع تاریخی بازار تهران

محدوده تهران قدیم به خصوص در بخش مرکزی شهر (بازار)، بیشترین بناهای ارزشمند را در خود جای داده است که با گذر زمان و باتحول شرایط حاکم بر جامعه همچون شرایط اجتماعی، اقتصادی و غیره تغییر می کنند. این تغییرات، معماری و شهرسازی موجود درشهر را متحول کرده و آنرا دگرگون می سازد. در نتیجه بافت ها و بناهای قدیمیتر نیازمند حفاظت، توسعه و تطابق با شرایط موجودمی باشند تا کماکان بتوانند در جامعه به زندگی خود ادامه دهند. این پژوهش اصول و معیارهای حفظ و توسعه بقاع تاریخی بازار تهرانرا بررسی می کند که هدف آن تدوین راهبردهایی به منظور حفاظت و توسعه بقاع تاریخی و ایجاد چشم اندازهای علمی و عملی برایساماندهی اصولی بقاع مذکور میباشد. این پژوهش به لحاظ محتوا، با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است و مبنای فلسفی تحقیق، تفسیری می باشد. روش تحقیق به صورت کیفی انجام شده است که با استفاده از گرداوری داده های میدانی، کتابخانه ای واینترنتی حاصل می شود تا بدین وسیله شرایطی حاصل شود تا بستر مناسب برای توسعه و حفاظت از بقاع تاریخی بازار تهران صورتگیرد. این نوشتار، مولفه های «برجستگی» و «سرزندگی» را به عنوان معیارهای بنیادین «حفاظت و توسعه» ارائه می نماید، که از یک سو معیار «برجستگی» و زیر معیارهای تعیین کننده آن، «اصالت»، «یکپارچگی» و «ارزش» و از سوی دیگر، معیار «سرزندگی» و زیر معیارهای تعیین کننده آن، «توسعه فرهنگی- اجتماعی»، «توسعه کارکردی» و «توسعه فیزیکی» را به عنوان اصلی ترین معیارها، معرفی میکند تا بدین وسیله ضرورت رفع مشکلات بقاع در بافت بازار، در اولویت قرار داده شود.

Keywords:

بازار , بقاع , توسعه , تهران , رجستگی , حفاظت