بررسی رابطه بین تدریس پژوهش محور با پیشرفت علمی دانش آموزان

این پژوهش با هدف کلی تعیین رابطه بین تدریس بارویکرد پژوهش محور با راستی آزمایی علمی وتحصیلی دانش- آموزان پایه پنجم دوره دوم ابتدایی مدرسه میثاق۱ منطقه کهریزک در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ داده ها کمی واز نظرماهیت وروش نیمه تجربی است .جامعه آماری شامل نیمی ازدانش آموزان پایه پنجم که شامل ۸۵ نفر درمقطع دوره دوم ابتدایی بوده اند. برای تعیین حجم نمونه از جدول اچ،اس،بولا استفاده شده است ونمونه آماری مشتمل بر۷۰ نفردانش آموزتعیین شدند که ازطریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند که نمونه مورد مطالعه به دو گروه آزمایش (۳۵نفر) و کنترل (۳۵نفر) توزیع شدند. ابزارسنجش پژوهش پیش آزمون و پس آزمون و آزمون پیشرفت تحصیلی برای هر دو گروه صورت گرفت. پژوهش حاضر ازروایی صوری ومحتوایی باتوجه به نظر اساتیدجهت اجرای پرسشنامه استفاده گردیده است وهمچنین میزان آلفای کرونباخ برای پرسشنامه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است که نشانگر ضریب اعتماد بالای این پرسشنامه است. درادامه گروه آزمایش تحت تدریس با استفاده از درس پژوهی و روش های نوین تدریس از جمله (روش تدریس پروژه ای، روش تدریس حل مساله، روش تدریس ۵E، روش تدریس اکتشافی) و... قرار گرفتند و گروه کنترل در همان مدت با روش سنتی باهمان معلم(کلاس شناور)مورد تدریس قرار گرفتند.اطلاعات جمع آوری شده از طریق آزمون آماری توصیفی واستنباطی با استفاده از تکنیک آزمون t برای مقایسه دردوآزمون پیش آزمون و پس آزمون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت ونتایج ذیل حاصل شد: نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها به کمک آزمون های نظری وعملیاتی معناداربودن تفاوت نمرات دوگروه و موثربودن رویکرد پژوهش محور بر راستی آزمایی علمی و تحصیلی و همچنین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را نشان داد.درضمن نتایج حاکی از این است که الگوی تدریس بارویکردپژوهشی بر ارتقاء سطح پیشرفت علمی و تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد.

Keywords:

پژوهش محور , راستی آزمایی , پیشرفت علمی و تحصیلی , روش نوین تدریس