بررسی حق کودک ایرانی بر آموزش در دوران کرونا

دسترسی همه افراد لازم التعلیم به آموزش های رسمی با کیفیت یکی از مهمترین اهداف در هر جامعه است. حق آموزش، ابزار اصلیبرای توانمندسازی بشر از نظر اقتصادی، اجتماعی و رفاهی است. لذا هر جامعه ای باید برای آموزش اعضاء و تبدیل آن ها بهشهروندان آگاه، مسئول، سالم و با مهارت های اجتماعی و روحیه همکاری تلاش کند. در این میان آموزش در دوران کودکی اهمیتویژه ای دارد زیرا کودک در این دوران در برابر فاکتورهای خطرناک محیطی همچون فقر، سوء تغذیه، سوء استفاده، بلایای طبیعی وغیره بیشترین آسیب را می بیند. در اعلامیه جهانی حقو ق بشر، میثا ق بین المللی حقو ق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ، وکنوانسیون حقو ق کودک و دیگر اسناد بر حق آموزش تاکید شده است. قوانین ایران نیز، حق آموزش را به عنوان یک رکن اساسی برسایر حقو ق و لازمه به کمال رسیدن شخصیت انسانی هر فرد به عنوان نیروی انسانی آینده کشور، در تضمین اجتماعی سالم وجامعه ای متعالی اهمیت بسزایی قایل است.با شیوع ویروس کووید ۱۹ در جهان، به نقل از گزارشگر شورای حقو ق بشر سازمان ملل در چهل و هفتمین نشست شورای حقو ق بشردر ژنو، حق برخورداری افراد از آموزش درگیر تبعیض ها و بی عدالتی های بیشتر از گذشته شد. در دوره بحران کرونا کشورهاابتکارات متنوعی را بکار گرفتند تا روندهای آموزشی را به صورت غیر حضوری ادامه دهند. در این دوره استفاده از ابزارهای دیجیتالیو الکترونیکی برای پیشبرد آموزش دستاوردهایی به همراه داشت اما همزمان نشان داد که میلیونها کودک اصلا در خانه دسترسی بهابزارهای فنی و اینترنت مورد نیاز اولیه برای بهره مندی از آموزش ر ا نداشتند.

Keywords:

اسناد بین المللی , حقوق بشر , قوانین ایران , حقوق کودک , حق آموزش , پاندمی کووید ۱۹