واکاوی مسئولیت والدین در تربیت کودک با رویکردی قرآنی از منظر اندیشمندان جهان اسلام

تربیت فرآیندی است که پرورش استعدادهای خدادادی انسان و شکوفایی شخصیت او، آن هم در همه ابعاد و در تمام طول عمر در گروآن است. از این رو،اهمیت و ضرورت تربیت بر کسی پوشیده نیست. این امر بنیادین و انسان ساز در دوران کودکی جلوه و اهمیت بیشتریدارد به طوریکه همه مکاتب و مذاهب بر تربیت آدمی در دوران کودکی اهتمامی ویژه دارند. اسلام نیز بر تربیت در دوران کودکی تاکیدفراوان داشته و آن را از جمله وظایف والدین و در شمار حقوق فرزندان میداند. در این میان، نگرشی بر قرآن کریم حکایتگر آن است کهتربیت کودک از مهم ترین دستورهای خداوند متعال به بندگان است.از این رو، نوشتار حاضر که با روشی توصیفی- تحلیلی سامان یافته، کوشیده است با محوریت آیات قرآن کریم به واکاوی مسئولیت والدین در تربیت کودک بپردازد. نتائج به دست آمده نشان می دهدساحت های مختلفی همچون محافظت و تربیت با رویکرد خدامحور، مشورت در امور و مصالح کودک و نیز عدم اقدام به اموری که موجبزیان دیدن کودک می شود، تنها بخشی از دستوراتی است که در قرآن کریم جزء مسئولیت والدین بر شمرده شده است. از همین رهگذرمی توان گفت که قرآن کریم به عنوان منبعی معرفتی از نقش برجسته ای در سامان دهی نظام تربیتی اسلام برخوردار است.

Keywords:

کودک , تربیت , والدین , مصالح کودک , قرآن کریم