الگوی رابطه علی شیوه های فرزند پروری والگو های سرشت و منش از طریق میانجیگری نادرگیری اخلاقی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و الگوهای سرشت و منش (مدل عصبی- زیستی کلونینجر) با میانجی گری نادرگیری اخلافی بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز (۱۶۵ دختر و ۱۵۲ پسر)، از مدارس مقطع متوسطه نواحیپنجگانه شهر کرمانشاه به پرسشنامه های، الگوهای سرشت و منش کلونینجر، سبک های فرزند پروری بامریند و پرسشنامهنادرگیری اخلاقی (بندورا، ۱۹۹۵) پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزندپروری، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. و بین شیوه اقتدارمنطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزاد گذاری با بعد همکاری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین نادرگیری اخلاقی با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصلاز تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوینادرگیری اخلاقی معنی دار بود، در کل نادرگیری اخلاقی قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و سرشت ومنش نبود. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نادرگیری اخلاقی بین شیوهای فرزند پروری و ابعاد سرشت ومنش دارای نقش واسطه ای نیست.

Keywords:

الگوهای سرشت و منش , شیوه های فرزند پروری , نادرگیری اخلاقی