نقش خودکارآمدی فردی در رابطه ویژگی های شخصیتی با مهارت های اجتماعی زنان سرپرست خانوار

هدف از انجام این پژوهش تبیین نقش خودکارآمدی فردی در ر ابطه ویژگی های شخصیتی با مهارت های اجتماعی زنان سرپرست خانوار بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش ۱۵۰ نفر از زنان سرپرست خانوار شهرستان اصفهان بود که با استفاده از روش خوشه ای تک مرحله ای تعداد ۴ مجتمع خدمات بهزیستی انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی مانسون و ویژگی های شخصیتی نئو استفاده شده است. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری و برون گرایی در خانواده با مهارت اجتماعی، همچنین، انعطاف پذیری با خودکارآمدی زنان سرپرست خانوار رابطه معنادار ندارد. بین خودکارآمدی با مهارت اجتماعی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. بنابراین خودکارآمدی در رابطه با ویژگی های شخصیتی زنان سرپرست خانوار و مهارت اجتماعی نقش میانجی را ایفا می کند.

Keywords:

مهارت اجتماعی , خودکارآمدی , ویژگی های شخصیتی , زنان سرپرست خانوار