بررسی رابطه انزوای اجتماعی،کمال گرایی و سلامت روان در دانش آموزان

نوجوانان سرمایه های آینده هر جامعه محسوب می شوند نقش این قشر در روند رشد و توسعه کشور بر هیچکس پوشیده نیست لذا هرگونه سرمایه گذاری برای این گروه سنی در جهت رشد و شکوفایی به عنوان پشتوانه ی اساسی ضروری است. هدف مطالعه حاضر اینستتا به بررسی رابطه میان انزوای اجتماعی کمال گرایی و سلام روان با نقش میانجی حمای اجتماعی پرداخته شود.این پژوهش بر مبنای هدف از نوع کاربردی و بر مبنای روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی-همبستگی متی باشتد. جامعه آماری اینتحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول مدارس شهر خواف در سال ۱۴۰۰ به تعداد ۱۲۵۳ نفر بود که از بین آنها ۳۳۰ نفر بهروش نمونه گیری در دسترس و بر اساس استاندارد جدول مورگان-کرجسی برگزیده شدند. برای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش ازپرسشنامه های استاندارد انزوای اجتماعی (چلپی و امیر کافی، ۱۳۹۰)، کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) سلامت روانی (گلدبر وهیلر، ۱۹۷۹) و حمایت اجتماعی (ویلیامز و استوارت، ۱۹۸۶) استفاده شده است که پایایی این پرسشنامه ها بر اساس استاندارد آلفایکرونباخ به ترتیب ۰.۸۴،۰.۹، ۰.۹۴ و ۰.۸۹ گزارش شد که نشان از اعتبار آنها داشت. تجزیه و تحلیل داده ها : داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Smart-PLS به روش آزمون معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که کمال گرایی بر سلامت روان با ضریب مسیر (۰.۴۳۱) ارتباط معکوس، انزوای اجتماعی بر سلامتروان با ضریب مسیر(۰.۷۴۹) ارتباط معکوس و حمایت اجتماعی بر سلام روان با ضریب مسیر (۰.۵۸۸) ارتباط مستقیم و معناداری دارد. به طور کلی با نتایج حاصل از آخرین فصل این تحقیق معلوم شد که ارتباط میان تمام متغیرها مورد پژوهش معنادار است.

Keywords:

انزوای اجتماعی کمال گرایی سلامت روان , حمایت اجتماعی