اثربخشی روان نمایشگری بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه چهارم و پنجم ابتدایی در شهر اصفهان

این پژوهش با هدف اثربخشی رواننمایشگری بر خودکارآمدی، که شامل خودکارآمدی اجتماعی، هیجانی و تحصیلی است، دردانش آموزان دختر در شهر اصفهان به اجرا در آمده است. طرح استفاده شده در این پژوهش نیمه آزمایشی بوده و به شکل پیش آزمون-پس آزمون بوده و اعضای شرکت کننده در پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس ملاک های ورود به تحقیق انتخابشدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۷ نفر) و کنترل (۱۷ نفر) با احتساب ریزش احتمالی قرار گرفتند. با توجه به شیوع ویروسکرونا و اعمال محدودیت ها، قرنطینه و تعطیلی مدارس،گروه ها ریزش داشتند و نهایتا در هر گروه هشت نفر قرار گرفت. مداخلهروان نمایشگری در ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای برگزار شد. پرسشنامه ی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (بندورا و همکاران، ۱۹۹۶) در هر دومرحله پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایجبدست آمده ، تاثیر روان نمایشگری بر خودکارآمدی اجتماعی و هیجانی را تایید کرد. اما اثربخشی روان نمایشگری بر خودکارآمدی تحصیلیدانش آموزان دختر کلاس چهارم و پنجم شهر اصفهان تایید نشد.به عبارتی دیگر اثر روان نمایشگری بر خودکارآمدی اجتماعی و هیجانیمعنادار بوده و روان نمایشگری بر خودکارآمدی تحصیلی اثربخش نبود.

Keywords:

خودکارآمدی , روان نمایشگری , دانش آموزان