بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی شهر رفسنجان

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان کم توانذهنی مقطع ابتدایی شهر رفسنجان انجام شد.روش تحقیق نیمه آزمایشی بود.جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه دانش آموزان مشغول بهتحصیل در مدارس استثنایی شهر رفسنجان به تعداد ۱۷۵ نفر بود.از این بین ۳۰ نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند.والدین مقیاس سازگاریکودکان دخانچی (۱۳۷۷) و عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) را تکمیل نمودند. سپس کودکان منتخب به شیوه تصادفی ساده به دو گروه پانزدهنفره ،گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند.گروه آزمایش به سه گروه پنج نفری تقسیم شده و طی چهار هفته، ۸ جلسه مداخله بازی درمانیشناختی رفتاری مبتنی بر روش کنل (۱۹۹۹) به مدت یکساعت دریافت نمودند.تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل ،ویلکاکسون ومن ویتنی یک راهه انجام گردید.نتایج نشان داد در گروه بازی درمانی و شاهد،نمرات سازگاری اجتماعی پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییرمعنی داری نداشت.در گروه بازی درمانی، نمرات عزت نفس خانوادگی و عزت نفس تحصیلی پس آزمون نسبت به پیش آزمون، تغییر معنی داریداشت. درگروه شاهد تغییر نمرات عزت نفس خانوادگی پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنی دار بود. در مرحله پس آزمون تفاوت میانگیننمرات عزت نفس خانوادگی گروه بازی درمانی و گروه شاهد معنادار بود.

Keywords:

بازی درمانی , رویکرد شناختی رفتاری , سازگاری اجتماعی , عزت نفس , کم توان ذهنی