بررسی عملکرد مدیریت سرمایه انسانی در بخش دولتی

دولت به عنوان بزرگ ترین کارفرمای کشور، ماموریت ها و مسئولیت های خود را توسط سازمان هایی که تاسیس می کند، تحقق می بخشد و این سازمان ها با ماهیت های مختلفی که دارند و فشارهای رقابتی که با آنها مواجه اند، نمی توانند عملکردی چندان کمتر از دستگاه های بخش خصوصی داشته باشند. امروزه شاید به دشواری بتوان حتی میان کشورهای درحال توسعه، کشوری را یافت که بهبود وضعیت موسسات دولتی را به عنوان یک ضرورت نپذیرد و این موضوع ارتباط تنگاتنگی با نظام اداری و اثربخشی آن دارد. بدیهی است که کارآمدی تحول نظام اداری تنها با تمرکز بر امور کارگزینی، تشکیلات، تشریفات اداری، حذف، ادغام، انحلال واحدها و ... میسر نمی شود، بلکه درون این نظام در کنار تغییرات ساختاری نیازمند تغییر نگاه به منابع انسانی و مدیریت بر آن است. مطالعات نشان از آن دارد که میل به بقا ذات سازمان هاست، لیکن در بخش خصوصی سود دهی ضامن بقا بوده و در بخش دولتی رضایت مردم مالک است. موفقیت هر سازمانی بر استفاده موثر از دانش، مهارت، تجربه، نگرش و توانایی کارکنان بستگی دارد و این امر فقط در شرایطی امکان پذیر است که سازمان ها ضرورت تغییر نگاه به سرمایه انسانی را درک کرده و قادر به مدیریت موثر آن باشند.

Keywords:

واژگان کلیدی: سرمایه انسانی , مدیریت سرمایه انسانی , بخش دولتی , دارایی های ناملموس