تجلی انواع عشق در اشعار نادر نادرپور

عشق از اصلی ترین مضامین اشعار غنایی است که شاعر یا نویسنده برای نشان دادناحساسات درونی خود نشان می دهد. نادر نادرپور از جمله شاعرانی است که به مسئلهعشق پرداخته است اما جلوه های آن را با عناصر مختلف در هم می آمیزد. وی در سرودههای خویش، عشق را با مضامین طبیعت تلفیق می کند و از عناصری که در طبیعت اطرافخود می بیند، نسبت به معشوق خود واکنش نشان می دهد و برای توصیف ظاهر یار، ازآنها مدد میجوید. در بخشی دیگر، شاعر رمانتیسم سیاه را با عشق تلفیق می کند و ازشکست های مسیرعشق سخن می گوید و مشکلات آن را به تصویر می کشد که این امربیشتر به عشق های نافرجام اشاره میکند؛ اما همیشه نمودهای عشق به یک رو جلوهنمیکند بلکه عشق با مجالس بزم نیز دیده می شود و شادی و خوشباشی در شعر نادرپوربا عشق تلفیق می گردد. گاهی عشق فقط عشق ناب است و چیزی میان عاشق و معشوقنیست هر چند که عشق اروتیک در دیوان شعر نادرپور نیز جلوه گر است و شاعر بیشتراندامهای ظاهری را مد نظر دارد. تحقیق حاضر با روش تحلیلی – توصیفی انجام گرفته وپژوهشگر با استفاده از شواهد مثال و تحلیل آنها، جلوه های عشق را در اشعار نادر نادر پورمشخص نموده و ضمن برشمردن ویژگی های آن، تجلی آن را به روش های مختلف برایمخاطبان به اثبات رسانیده ایم.

Keywords:

نادر نادر پور , ادبیات غنایی , شعر معاصر , عشق.