بررسی روابط بین متغیر های رفتار رانندگان تاکسی با خلق و خوی (خشم،اضطراب،جامعه پذیری،درماندگی)

تاثیرات روان در رفتار انسان موضوعی غیر قابل کتمان می باشد. و این تاثیر در رابطه با رانندگان حرفه ای نمود بیشتریدارد. بدین صورت که به دلیل ساعات بیشتر رانندگی در روز مواجهه بیشتر با دیگر کاربران راه دارند. در همین راستاپژوهش در این ضمینه ضروروی بنظر می رسد. هدف این مطالعه شناسایی مهمترین رفتارهای موثر بر تصادفاترانندگی و همچنین کیفیت خلق وخوی رانندگان تاکسی براساس پرسشنامه رفتار رانندگان (DBQ) و پرسشنامه خلقو خوی (EAS) می باشد. بدین منظور از جامعه آماری با تعداد نمونه متشکل از ۴۲۰ راننده رانندگان تاکسی استانتهران سوال بعمل آورده شد که نتایج نشان می دهد رابطه معنا داری بین سابقه رانندگی و میزان کنترل خشم وجوددارد بصورتیکه با بالا رفتن سابقه رانندگی میزان کنترل خشم رانندگان نیز بهبود می بابد. در انتها همبستگی متغیرهایاصلی تحقیق مورد سنجش قرار گرفت که نتایج نشان می دهد بیشترین همبستگی بین نمره خلق و خوی( خشم.فعالیت، درماندگی، اضطراب، جامعه پذیری) با خطا ها(۰/۹۹۵) و خلق و خوی با تخلفات رانندگان تاکسی(۰/۴۷۴) بر قرار می باشد.

Keywords:

رفتار رانندگان , کیفیت خلق و خوی رانندگان , رانندگان تاکسی , تصادفات رانندگی , رانندگی و ایمنی