بررسی میزان پروتئین واکنشی C و آیریزین در بزاق و سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی

مقدمه: بیماری قلبی_عروقی علت مهم مرگ و میر در جهان می باشد. علی رغم اهمیت تشخیص زودهنگام و پیشرفتهای دانش پزشکی یک سوم موارد انفارکتوس میوکاردیال (MI) ناشناخته باقی می مانند. بیومارکرها در نتیجه اعمال فیزیولوژیک و تغییرات پاتولوژیک در بدن ایجاد می شوند. بزاق پلاسمای تصفیه شده است و مطالعه بر روی آن می تواند جایگزین آزمایشات خون و سبب تسریع و آسانتر شدن روند تشخیص بیماریها گردد. هدف از انجام این مطالعه تعیین مقدار High- Sensitivity C-Reactive Protein و آیریزین در بزاق و سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد و تعیین ارتباط بین hs-CRP و آیریزین موجود در بزاق و در سرم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، ۴۶ نمونه شامل ۲۴ نمونه از بیماران مبتلا به MI حاد و ۲۲ نمونه کنترل سالم انتخاب شدند. نمونه بزاق و سرم افراد مورد مطالعه جمع آوری شد و در آزمایشگاه تخصصی بیوشیمی دانشکده پزشکی مشهد میزان آیریزین و hs-CRP هر یک از نمونه های بزاق و سرم مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها توسط SPSS با ویرایش ۲۲ با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (P < ۰.۰۵).یافته ها: غلظت آیریزین سرم در گروه بیمار کمتر از گروه کنترل بود (P=۰.۲۰۵). غلظت آیریزین بزاق نیز در گروه بیمار به شکل معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P=۰.۰۲۱). میزان hs-CRP سرم و بزاق در گروه بیمار بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<۰.۰۰۱). با افزایش غلظت مارکر در سرم، غلظت مارکر در بزاق نیز بطور معنی داری افزایش یافت (P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: سنجش غلظت آیریزین بزاق و کاهش آن می تواند معیار قابل اعتمادی برای تشخیص و پیش بینی سکته قلبی باشد. غلظت بیومارکر hs-CRP بزاق و سرم ارتباط مستقیمی با سکته قلبی دارد.

Keywords:

Hs-CRP , آیریزین , انفارکتوس میوکارد , بزاق , سرم