واپس زدگی اجتماعی؛ آسیب شناسی روابط همبالینی

در سال های اخیر موضوع مهمی که در بحث پاسخگویی به نیازهای جنسی زن و مرد ترویج پیدا کرده است، رابطه همبالینی می باشد که در ایران نه تنها از جایگاه قانونی، شرعی و عرفی برخوردار نیست بلکه مشکلات زیادی را به دنبال دارد. در این پژوهش تلاش می شود به انگیزه ها و پیامدهای این سبک جدید از رابطه پرداخته شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش داده بنیاد (اشتراوس و کوربین)، از طریق مصاحبه با تعداد ۱۷ نفر از کسانی که وارد رابطه همبالینی شده انجام شد. بعد از کدگذاری داده ها ۱۱ مقوله محوری میل به فردگرایی، تجربه ناموفق عاطفی، تردیدها و ترس ها، آشنایی با سبک نوین رابطه، میزان آسیب و مشکلات درون خانواده مبدا، شرایط اقتصادی ناامن، پنهان کاری، نفی آسیب دیدگی، احساس عدم امنیت، انزوای فردی و گسست عمیق با خانواده استخراج شد. واپس زدگی اجتماعی نیز به عنوان مقوله اصلی پژوهش انتخاب شد. در واقع خط سیر واپس زدگی اجتماعی افراد همبالین، پیرو فاصله گرفتن از جامعه، کم رنگ شدن رابطه با خانواده، قطع ارتباط با آشنایان، روابط محدود و انزوای اجتماعی است که حاصل می شود.

Keywords:

آسیب شناسی , همبالینی , واپس زدگی , روش داده بنیاد