تاثیر دویدن هوازی در مسافت های مختلف بر پروتئین اوری گلومرولی در فوتبالیست های جوان

تاثیر مسافت دویدن بر پروتئین اوری کمتر مورد بررسی قرار گرفته است . 3 فوتبالیست جوان مرد آماتور داوطلب شرکت در پژوهشبا میانگین سنی 0/5±18 سال قد 4±174 سانتی متر و وزن 3/64±64/42 کیلوگرم درسه جلسه فعالیت هوازی شامل دویدن با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی نوارگردان با سه مسافت مختلف 1155 متر، 0555 متر و 0855 متر شرکت کردند. قبل، بلافاصله بعد و 10 دقیقه بعد از تمرین نمونه ادرارجمع آوری شد و غلظت توتال پروتئین ، گلوبولین و آلبومین ادراری با استفاده از روش الکتروفورزیس ادرار مشخص شد. برای بررسی تغییرات متغیرها، درون هر جلسه تمرین و بین جلسات تمرین از روش آماری تحلیلواریانس )آنووا( با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. بلافاصله بعد از تمرین پروتئین اوری گلومرولی به طورمعنادار افزایش یافت . سپس بعد از آن به سمت مقادیر استراحتی حرکت کرد . با افزایش مسافت دویدن پروتئین اوری گلومرولی افزایش معنادار داشت. پروتئین اوری گلومرولی ورزشی آسیب رسان نیست اما توجه بهرژیم غذای پروتئینی به جهت از دست دادن پروتئین های پلاسما بخصوص بعد از دویدن های مسافت زیاد و با شدت بالا پیشنهاد می شود

Keywords:

پروتئین اوری گلومرولی , توتال پروتئین , گلوبولین , آلبومین , مسافت دویدن