اثربخشی برنامه هنردرمانی بر رشد مهارت های ارتباطی دختران نوجوان آهسته گام
Publish place: Journal of Health System Research، Vol: 15، Issue: 2
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 69
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HSR-15-2_004
تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1402
Abstract:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه هنردرمانی (تئاتر و نمایش) بر رشد مهارت های ارتباطی نوجوانان آهسته گام انجام شد. روش ها: پژوهش آزمایشی حاضر همراه با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر آهسته گام ۱۴-۱۰ ساله شهر تهران در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. از میان این افراد، ۴۰ دانش آموز آهسته گام به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه مهارت ارتباطی بود که توسط معلمان هر دو گروه تکمیل گردید (پیش آزمون). سپس، گروه آزمایش طی ۲۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت برنامه هنردرمانی (تئاتر و نمایش) قرار گرفتند؛ اما گروه گواه، مداخله ای را دریافت ننمودند. در پایان، هر دو گروه مجددا به ابزار پژوهش پاسخ دادند (پس آزمون) و پس از گذشت سه ماه، دوباره از هر دو گروه ارزیابی به عمل آمد (پیگیری) تا میزان اثرگذاری دوره درمانی بررسی شود. یافته ها: نتایج نشان دادند که اثر هنردرمانی (تئاتر و نمایش) بر رشد مهارت های ارتباطی دختران (۲۲/۱۱۸=F، ۰۰۱/۰=P) معنادار می باشد؛ بدین معنا که دو گروه آزمایش و گواه از نظر تاثیر هنردرمانی بر رشد مهارتهای ارتباطی تفاوت معناداری داشتند. شایان ذکر می باشد که هنردرمانی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه باعث بهبود معنادار رشد مهارتهای ارتباطی دختران نوجوان آهستهگام شده بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان دادند که هنردرمانی به شیوه تئاتر باعث ارتقای مهارت های ارتباطی دختران نوجوان آهستهگام میشود. با توجه به این نتایج به اولیا، معلمان و دست اندرکاران آموزش پیشنهاد می شود شرایطی را فراهم نمایند تا دانش آموزانی که به لحاظ توانایی برقراری ارتباط و مهارت های ارتباطی با دیگر دانش آموزان دارای مشکلاتی هستند، شناسایی شوند و تحت درمان به شیوه هنردرمانی قرار بگیرند.
Authors
Masume معصومه کلانتری
PhD student of Psychology and Exceptional Children Education, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Mojtaba مجتبی امیری مجد
PhD in Psychology, Department of Psychology, Abhar Branch, Islamic Azad University, Abhar, Iran
Parisa پریسا تجلی
PhD in Psychology and Exceptional Children Education, Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :