بررسی عکاسی تئاتر در دههی پنجاه شمسی در شهر «مریوان»

تا قبل از اختراع هنر عکاسی، از نمایش های اجرا شده در طول تاریخ هیچ نشانی باقی نمانده است. با پیدایش هنر عکاسی این هنر به خدمت تئاتر درآمده است و به جاودانگی آن کمک شایانی کرده است. پس از اتمام هنر نمایش اسنادی که ثابت می کند آن نمایش زمانی روی صحانه زنده بوده، نمایشنامه، برشور و عکس ها هستند. مهم ترین ویژگی عکاسی تئاتر را باید در ثب لحظاتی دید که هرگز تکرا می شوند. عکاسی تئاتر یعنی ثبت یک لحظه ای انحصاری و ثبت لحظات تصویری و مانایی این هنر، تنها با عکس آن ممکن خواهد شد. نخستین عکس های مربوط به تئاتر در شهر مریوان مربوط به ابتدای دهه ی پنجاه شمسی است. با عنایت به سختی دسترسی به آرشیوهایی این نین و نبود اطلاعات کافی از اجراهای آن زمان، این پژوهش بر آن است تا گوشه هایی از عکاسی تئاتر در مریوان را از لحاظ تاریخچه، نقاط قوت و ضعف فنی آن ها بازگشاید.

Keywords:

عکاسی , تئاتر , تئاتر مریوان , عکاسی پویا , عکاسی صحنه