مسئله مکانیابی و تخصیص هاب با قابلیت حمل ونقل مستقیم با درنظرگرفتن تراکم و دیرکرد در هاب

هدف: این مقاله به دنبال یافتن تعداد بهینه هاب ها و مکانیابی آن هاست؛ به طوری که بتواند زمان آماده سازی و تراکم در ها ب ها و هزینه ها را در حداقل مقدار خود نگه دارد. همچنین این مطالعه زمان دیرکرد را برای شرایطی در نظر می گیرد که نیاز مشتری در زمان تعیین شده پاسخ داده نشود که می تواند به واقعی تر شدن شرایط مسئله کمک کند. از آنجایی که افزایش تراکم، باعث می شود که کالاها دیر به دست متقاضی برسد، در این مقاله برای اولین بار، زمان دیرکرد و تراکم با هم، برای مسئله بهینه سازی هاب های چندگانه با حمل ونقل مستقیم حل شده و نتایج آن با تخصیص تکی و چندگانه مقایسه شده است. روش: این مقاله با استفاده از مدل ریاضی، به حل مسئله بهینه سازی مکانیابی و تخصیص هاب می پردازد. نرم افزار گمز برای یافتن تعداد بهینه هاب ها و نیز مکانیابی به کار گرفته شده است. همچنین، از روش لکسیکوگراف برای تبدیل توابع هدف به یک تابع هدف استفاده شده است. یافته ها: این مدل روی داده های پست استرالیا، برای سه مدل تخصیص آزمون شد. سه حالت تخصیص با یکدیگر از نظر هزینه و زمان مقایسه شدند. به علاوه، مدل پیشنهادی این پژوهش توانست مسئله را برای ۱۰۰ گره در هر سه مدل تخصیص به طور دقیق حل کند. همچنین تعداد هاب ها با توجه به ظرفیت و تراکم هاب ها و زمان دیرکرد مشخص شد. نتیجه گیری:  نتایج حاکی از آن است که استفاده از مدل تخصیص چندگانه با حمل ونقل مستقیم، قادر است هزینه های کل حمل ونقل و زمان آماده سازی را کاهش دهد و بیشترین هزینه و زمان حمل ونقل را تخصیص تکی تحمیل می کند.

Keywords:

تخصیص , مکانیابی , زمان دیرکرد , تراکم , زمان آماده سازی , هاب