اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و تحمل پریشانی در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا

زمینه و هدف: اضافه وزن یک مشکل سلامت عمومی در جوامع توسعه یافته و درحال توسعه است و پیامدهای روانشناختی زیادی بهمراه دارد بنابراین این پژوهش با هدف اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و تحمل پریشانی در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا انجام شد. روش پژوهش: نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر دارای اضافه وزن دوره متوسطه دوم مدارس دولتی شهر تهران در سال ۴۰۱-۱۴۰۰ بود، که از میان آنها با روش نمونهگیری داوطلبانه تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه ۱۵ نفری گمارش شدند. گردآوری دادهها علاوه بر چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی-فرم محقق ساخته با پرسشنامه نشخوار فکری (نولن-هوکسما و ماور، ۱۹۹۱) و پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) انجام شد. برای آزمودنیهای گروه درمان ذهن آگاهی ۸ جلسه هفتگی اجرا شد. (۲ جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۱ ساعت). داده ها با کمک روش های آمار توصیفی، آزمونهای مربوط به رعایت پیش فرضهای آماری و واریانس با اندازهگیری مکرر با نرمافزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته ها: نشخوار فکری و ابعاد آن در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون به طور معناداری کاهش یافته است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین میانگین نمره تحمل پریشانی و ابعاد آن در افراد دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادار بوده است (۰۵/۰>P).

Keywords:

distress tolerance , rumination , mindfulness therapy , body mass index , تحمل پریشانی , نشخوار فکری , درمان ذهن آگاهی , شاخص توده بدنی