بررسی پارچه های دستباف محلی فراموش شده استان هرمزگان(چادر شببافی شهربندرگروک)

صنایع دستی مجموعه ای از اصیل ترین و کاربردی ترین هنرها و مهارتهایی است که نشان دهنده هویت و پیشینه هر منطقه است. چادرشب بافی گروک (جولاقی بافی) یکی از هنرهای فراموش شده ایرانی است که در آن، فرد بافنده با استفاده از الیاف پنبه و دارهای پاچالی دو وردی، پارچه هایی با طرح چهارخانه ریز و درشت و ساده برای مصارف چادر شب، لنگ، تور (جلبیل)، بافت پارچه ای به نام شیله و پارچه بادبان کشتی، تولید می کرده است. اجزاء مختلف دستگاه جولاقی بافی و ابزارها و رنگهای مورد استفاده برای رنگ رزی، همه از گیاهان منطقه تهیه میشده است، که خود گواه اصالت و قدمت آن را دارد. این هنر در میان مردم شرق استان هرمزگان، در مناطق جوزان، سرریگان، کلیبی و گروک بسیار رایج بوده و بیش از ۱۰۰ کارگاه بافندگی، مایحتاج ساکنین منطقه و شهرهای اطراف را تولید میکردند و حتی مازاد تولیدات خود را به کشورهای حوزه خلیج فارس و هندوستان و پاکستان صادر می کردندحدودا۳۰ سال است که به علت ورود پارچه های ماشینی و کارخانه ای، واردات بی رویه کالاهای مشابه و ...، غبار فراموشی را بر این هنر-صنعت پاشیده است. هدف از این مقاله آشنایی با هنر جولاقیبافی، ابزار و دستگاه بافندگی و تولیدات آن میباشد. در این راستا پژوهشی میدانی (مصاحبه با افراد پیشکسوت در منطقه) و مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است تا جوانان این هنر-صنعت را شناخته و به آن گرایش پیدا کنند و امید است با شناسایی مشکلاتی که باعث نابودی این هنر-صنعت شده است، راه چارهای برای احیای آن پیدا کنیم.

Keywords:

جولاقی بافی , چادر شب , گروک , دارهای دو وردی.