اثر بخشی نقاشی درمانی بر کمروئی و مهارت ارتباطی کودکان پسر ۷ تا ۱۱ ساله

هدف : هدف پژوهش حاضر تاثیر درمان مبتنی بر نقاشی بر کمروئی و مهارت های ارتباطی کودکان پسر کمرو بود.روش و ابزار: روش آزمایش از نوع آزمایشی با طرح آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی اماری پژوهش، کلیه کودکان پسر ۷-۱۱ ساله ی مراجعه کننده به دفاتر مشاوره و خدمات روانشناختی دبستان بودند. حجم نمونه ی پژوهش ۳۰ نفر بودند که بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تخصیص یافتند. داده های پزوهش با استفاده از پرسشنامه ی کمروئی( پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ ۹۰/۰ و از طریق بازآزمون پرسشنامه ۸۸/۰) و پرسشنامه ی مهارت ارتباطی ( پایایی از طریق آلفای کرونباخ، مهارت کلامی ۶۸/۰ ، مهارت شنود ۵۷/۰ ، مهارت بازخورد ۶۰/۰ ) جمع آوری شد.گروه آزمایشی، ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای،درمان را در طی یک ماه دریافت کردند. در هر دو گروه از آزمون های کمروئی و مهارت های ارتباطی به عنوان پیش آزمون و آزمون کمروئی و مهارت ارتباطی به عنوان پس آزمون استفاده شد. پس از انجام مداخله، میزان کمروئی و مهارت ارتباطی کودکان کمرو مجددا اندازه گیری و داده های جمع آوری شده با استفاده از روشهای لون ، کولموگروف – اسمیرنوف ، تی مستقل و تحلیل کواریانس چند متغیره مانکوا ( MANCOVA ) و تحلیل کواریانس یک متغیره آنکوا ( ANCOVA ) تحلیل گردید.

Keywords:

درمان مبتنی بر نقاشی , کمروئی , مهارتهای ارتباطی , دانش آموزان پسر , کمرو.