معنای زندگی در رویکرد دینی آیت الله خمینی و معنادرمانی ویکتور فرانکل

پژوهش حاضر با هدف مقایسه آراء آیت الله خمینی و ویکتور فرانکل و با روش توصیفی–تحلیلی در صدد تبیین معنای زندگی از منظر این دو اندیشمند است. به رویکرد آیت الله خمینی که بر اساس وحی و عقل و شریعت دینی است، زندگی ذاتا ارزشمند و معنادار است و آنگاه که غایت و مطلوب، وصول به حق باشد، تمامی ارکان زندگی حق جویانه می گردد. معنا، جریان و سریان حق در زندگی انسان است که فناناپذیر و ابدی است. به باور فرانکل نیز معناداری زندگی، در زیست روحانی انسان تحقق می یابد. او خدا را امرغایی می نامد که فرد با خوداستعلایی و فرارفتن از خویش قادر است به حقیقت دست یابد. فرانکل با مشرب معنادرمانی خود، نوع نگرش انسان در مواجهه با موقعیت های متفاوت زندگی و کسب تجارب برای بهتر زیستن را، روش معناداری زندگی می داند. با این بیان، هر دو اندیشمند کشف معنای زندگی را از طریق بعد روحانی انسان که متصل به امرمتعالی است، میسر می دانند لیک اصول دینی آیت الله خمینی در شناخت مولفه های معنای زندگی، با اتکاء به عقل و وحی بوده حال آنکه از نظر ویکتور فرانکل، ریشه در فطرت بشری دارد.

Keywords:

معنای زندگی , آیت الله خمینی , ویکتور فرانکل , معنادرمانی