طراحی اردوگاه اسکان موقت برای حادثه دیدگان زمین لرز ه در شهرکرمان با رویکرد رواشناسی محیط

تامین مسکن موقت از مهم ترین اقدامات در دوره بازتوانی به حساب می آید که خود شامل اجزای برنامه ریزی، روش ها و مفاهیم، مکان یابی،طراحی، اجرا، ساخت، پیاده سازی و ارتقاء و توسعه می شود .با توجه به اینکه در زمینه اسکان موقت پژوهش های ارزشمندی انجام شدهاست، لیکن رویکرد اصلی آن ها برنامه ریزی و روش های اسکان موقت بوده است و طراحی اسکان موقت پس از سانحه به عنوان یکی ازمهم ترین عوامل موثر در کارآیی سرپناه، کمتر مورد توجه قرارگرفته و پژوهشی جامع دراین زمینه به ندرت یافت می شود .هدف از پژوهشحاضرارزیابی و تحلیل مسکن موقت آسیب دیدگان پس از زلزله به منظور شناخت نقاط قوت و ضعف آن در مسیر بهینه سازی و ارائهراهکارهای بهبود کیفی آن متناسب با نیاز آسیب دیدگان است.این مطالعه به روش ارزیابی پس از اجرا و از نوع کاربردی است و در آن ازروش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. به منظور جمع آوری اطلاعات از روش های مختلف اسنادی، کتابخانه ای ومطالعات میدانی ازطریق مصاحبه، مشاهده بهره گرفته شده است. پس از تجربه چندین زلزله، سازمان معماران داوطلب (هبیتت) و سایر موسساتی که در زمینهاسکان آسیب دیدگان از بلایای طبیعی فعالیت میکنند مجموعه ای از راهنمایی های ضروری را گردآوری کردند تا تجربه خود ر ا به عنواننمونه های موفق به اشتراک بگذارند در این پژوهش سعی شده است که به سوالات پاسخ داده شده و امید است طرح پیشنهادی بتواندپاسخگوی نیازهای روانی و روزمره آسیب دیدگان باشد.

Keywords:

اسکان موقت , زمین لرزه , بلایای طبیعی , روان شناسی محیط