تحلیل آیین نامه میانجی گری در پرتو اصول عدالت ترمیمی

یکی ا ز مهم ترین راهبردهای موجود در عدالت ترمیمی، توسل به اصول میانجی گری ا ست میانجیگری که خود جلوه ای از سیاستجنایی مشارکتی است به دنبال آن است تا از طریق برگزاری نشست های میان بزهکار و بزه دیده، با اتخاذ بهترین تصمیم، اهدافعدالت ترمیمی را محقق سازد. قانون گذار جمهوری ا سلامی ا یران، در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ ، ارجاع پرونده هایکیفری به میانجی گری را به رسمیت شناخته ا ست. در این راستا نیز آ یین ن امه میانجی گری در امور کیفری در آذر ماه سال ۱۳۹۴توسط رئیس قوه قضاییه ابلاغ شده است. یافته ها در این مقاله نشان میدهد که آیین نامه مذکور در برخی مواد با اهداف عدالتترمیمی سازگار نیست که از آن جمله میتوان به تخصصی شدن نهاد میانجی گری، توجه به اصول فنی ،حقوقی، تاسیس یک نهاداداری جدید و احتمال دیوان سالاری جدید، ا نتفا عی بودن ا مر میانجی گری و عدم توجه به ظرفیتهای جامعه ایرانی در حل و فصلاختلافات در پرتو اصولی چون ریش سفیدی و کدخدامنشی اشاره کرد. ابلاغ آیین نامه مورد اشاره به مثابه یک پیشرفت در نظامکیفری ،ایران نشان دهنده به رسمیت شناختن و رشد نگرش های ترمیمی در نظام حقوقی ایران است.

Keywords:

عدالت ترمیمی , میانجی گری , میانجی گر , بزه دیده