بررسی تاثیر آموزش فلسفه برای کودکان (P۴C) برای اهمالکاری و مهارت های ارتباطی در دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی شهرستان سرخس

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش فلسفه برای کودکان (P۴C) برای اهمالکاری و مهارت های ارتباطی در دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی شهرستان سرخس انجام شده است. پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی شهرستان سرخس که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، ۳۰ فرد نمونه به دو گروه ۱۵ نفره ی آزمایش (F) و گواه (P) به صورت تصادفی تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (۱۹۹۱) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی جرابک (۲۰۰۴) بود. اعضا گروه آزمایش در ۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای آموزش دیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آمار استنباطی کوواریانس) از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره اهمالکاری در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (P=۰/۰۰۱؛ F=۰/۴۶۸). و همچنین، نمره مهارت های ارتباطی و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (P=۰/۰۰۱؛ F=۰/۸۷۰). بنابراین نتیجه گیری می شود با آموزش فلسفه برای کودکان (P۴C) می توان اهمالکاری و مهارت های ارتباطی در دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی را بهبود بخشید.

Keywords:

اهمالکاری , مهارت های ارتباطی , فلسفه برای کودکان (P۴C)