رابطه بین کیفیت تدریس معلمان و مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر دزفول

هدف این پژوهش، رابطه بین کیفیت تدریس معلمان و مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر دزفول در سال ۱۴۰۰ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه معلمان و دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر دزفول بود. تعداد معلمان ۱۲۵ نفر بود که همه با روش نمونه گیری دواطلبانه انتخاب شدند. همچنین براساس جدول مورگان ۱۵۰دانش آموز به روش نمونه گیری در هدفمند انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (ASES) با پایایی(۸۳/۰)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی تدریس با پایایی(۷۹/۰) و در نهایت پرسشنامه کیفیت تدریس با پایایی(۸۱/۰) بود که روایی محتوایی این مقیاس ها توسط متخصصان تعلیم و تربیت مورد تایید واقع شد. اطلاعات توسط نرم افزار spss۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون ضریب هبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد: نمره کل خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی با کیفیت تدریس معلمان و مولفه های آن دارای رابطه مثبت و معنی دار بود (۰۱/۰>p).

Keywords:

کیفیت تدریس معلمان , پیشرفت تحصیلی , خودکارآمدی