رابطه نظریه تربیتی و علوم شناختی اصول عملی برای بهبود آموزش بیماران

ارائه آموزش موثر به بیمار یک ویژگی بارز مراقبت با کیفیت است که می تواند به طور قابل توجهی بر رضایت و نتایج درمانی بیمار تاثیر بگذارد. یادگیری بزرگسالان با هدف تغییر دانش، مهارت یا رفتار مرتبط با یک نیاز خاص و مهم برای انجام آن انجام می شود. گرایش آن ها یادگیری به هدف محور است و با نیاز به دانش و مهارت های خاص که به سرعت قابل استفاده باشند، همراه است. آمادگی نیز یک مفهوم در یادگیری بزرگسالان است و به طور نزدیک با نیاز به دانستن مرتبط است. ممکن است یک فرد انگیزه ای برای یادگیری داشته باشد، اما آمادگی لازم را نداشته باشد، و موانع مربوط به مسائل بهداشتی معمولا با این موضوع وجود دارد. بزرگسالان نیز به استقلال در یادگیری ارزش می دهند و تصمیماتی درباره چه چیزی، چگونه و در چه زمانی یادگیری اتفاق می افتد می گیرند. با این حال، بسیاری از اوقات، در زمینه آموزش بیمار، توانایی تنظیم این پارامترها وجود ندارد و موانعی برای یادگیری ایجاد می شود. یکی از مراحل اساسی در آموزش مبتنی بر بیمار، ارزیابی نیازهای یادگیری بیمار با استفاده از اصول فروتنی فرهنگی است. فروتنی فرهنگی به عنوان نیت برای گوش دادن و احترام به باورها، رسوم و ارزش های بیماران تعریف شده است. اصول مراقبت با توجه به آسیب های روانی می تواند برای بیمارانی که آسیب های روانی را فاش می کنند یا تاریخچه آسیب های روانی شناخته شده دارند، یکپارچه سازی شود. ارتباط و آموزش به بیمار، به عنوان راهبردهایی برای کاهش نابرابری های بهداشتی پیشنهاد شده است، اما برای اینکه آموزش به طور موثر در کاهش اختلافات موثر باشد، پرستاران باید با گوش دادن و ارزیابی جامع شروع کنند. پرستاران می توانند با به یاد داشتن اصول یادگیری بزرگسالان و بنیادی کردن راهبردهای خود در تئوری های آموزشی و اصول علوم شناختی، برای برنامه ریزی برای آموزش بیماران بهتر و بهبود نتایج یادگیری تلاش کنند. در ادامه، بررسی مفاهیم و تئوری های علم یادگیری که بنیادی برای آموزش بزرگسالان هستند، صورت می گیرد.

Keywords:

علوم شناختی , آموزش بیماران , یادگیری بزرگسالان , سبک های یادگیری