چگونه توانستم مشکل کم رویی و کم توجگی حمیدرضا دانش آموز پایه ی دوم دبستان شهید باقری را بهبود ببخشم؟

انسان، موجودی اجتماعی و نیازمند ارتباط با دیگران است و خجالت و کمرویی، مانعی برای این ارتباط و ترقی به شمار میآید. اینمسئله استعدادها را سرکوب و به قابلیت های پنهان آدمی، فرصت بروز نمیدهد. لذا پژوهشی با هدف بررسی کمرویی و علل آن دردانش آموز پایه دوم دبستان شهید باقری روستای احمد کندی انجام دادم روش مورد استفاده در پژوهش حاضر، کیفی، توصیفیتحلیلی می باشد و گردآوری داده ها از طریق منابع پژوهشی مانند همکاران، مشاور، همکلاسی ها، والدین دانش آموز، و منابع معتبرعلمی بدست آمد. بسیاری از دانش آموزانی که در مقایسه با هم کلاسی هایشان، در کلاس غیرفعال اند، از نظر آموزشی و اجتماعی ازرفتار مناسبی برخوردارند، اما نسبت به دیگر دانش آموزان آرام تر بوده ، از انجام کار با دیگران سرباز می زنند. بعضی از این دانشآموزان به درجات مختلف ، با مشکل خجالتی یا گوشه گیر بودن مواجه اند و عده کمی از آن ها ممکن است به سمت اسکیزوفرنیسوق پیدا کنند. این مقاله حد واسط این دو گروه از دانش آموزان را مد نظر قرار داده است، دانش آموزانی که عموما به عنوان بچه هایکمرو (فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی) یا گوشه گیر (کسانی که حاضر جواب نیستند، تمایلی به برقراری ارتباط ندارند وخیالباف اند) شناخته می شوند. با ریشه یابی مسئله مورد نظر و عوامل موثر در این امر، مشکل کم رویی دانش آموز مورد بررسی قرارگیرد نتایج تحقیق حاضر نشان داد با ارائه راهکارهایی مثل محول نمودن مسئولیت های مختلف به دانش آموز، دادن اعتماد به نفس بهوی، تشویق زبانی و اهداء جایزه به او، شرکت دادن وی در فعالیتهای کلاسی و گروهی مشکل کمرویی قابل حل می باشد و میتوان باتشخیص به موقع و ارائه راه حل های انتخاب و اجرا شده در وضعیت دانشآموز بهبود حاصل نمود. و این راهکارها توانسته است مشکلکمرویی دانش آموز را تا حد قابل توجهی کاهش دهد.

Keywords:

کمرویی , کمرو , دانش آموز , کلاس حضوری