رابطه انگیزش شغلی و عوامل انگیزشی با مسخ شخصیت و احساس عدم موفقیت فردی در معلمان تربیت بدنی مقطع راهنمایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط انگیزش شغلی و عوامل انگیزشی با مسخ شخصیت و احساس عدم موفقیت فردی در معلمان تربیت بدنی مقطع راهنمایی شهرکرد بود. این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و با توجه به ماهیت موضوع از روش "پیمایشی- میدانی" می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان تربیت بدنی شاغل در شهرکرد در سال تحصیلی ۱۳۹۲-۱۳۹۱ بودند (N=۲۰۰). بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۱۳۲ نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ جکسون (۱۹۸۱) و پرسشنامه استاندارد نیازهای گوردون (۱۹۹۴) استفاده شد. در پژوهش حاضر پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۰۸۱ و ۰/۷۷ محاسبه شد. در بخش آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی آزمون های تحلیل واریانس، کولموگروف_ اسمیرنوف ، ضریب آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون و مجذور آن برای آزمون فرضیه های تحقیق با کمک نرم افزار spss استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد بین عوامل انگیزشی و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس و معنی داری وجود دارد. بین عوامل انگیزشی، مسخ شخصیت و احساس عدم موفقیت فردی معلمان مقطع راهنمایی رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد و بین نظرات معلمان زن و مرد در انگیزش شغلی تفاوت وجود ندارد. با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود از طریق ارائه انگیزاننده های قوی و نظارت بر عوامل انگیزشی دبیران از فرسودگی شغلی آنها جلوگیری شود. سطح معنی داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.

Keywords:

عوامل انگیزشی , انگیزش شغلی , مسخ شخصیت , عدم موفقیت فردی , معلمان تربیت بدنی