مبانی قانونی حق بر سلامت روان در نظام حقوقی ایران

حق بر سلامت به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشر، نقش بسیار مهمی در ارتقای سطح رفاه و رشد و توسعه یافتگی و امنیت نقش بسیار مهمی دارد و تحقق آن جز با تصویب و تدوین قوانین حمایتی امکانپذیر نیست . در این میان سلامت روان به عنوان یکی از مولفه های سلامتی دارای اهمیت ویژهای است چرا که افزایش بیماری های حوزهی روان و توجه روزافزون به امر بهداشت روان و همچنین نیازهای روانی فردی ، اجتماعی در جوامع مختلف ایجاب می نماید که بیش از پیش به حمایت قانونی از حق بر سلامت روان پرداخته شود. بحران سلامت روان در آیندهای نه چندان دور می تواند امنیت و صلح جهانی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر اسناد و مقررات جهانی که از حق بر سلامت روان حمایت می کنند و همچنین مبانی قانونی و حمایتی در قانون اساسی و سایر قوانین داخلی ، تصویب یک قانون مستقل در زمینه ی بهداشت و سلامت روان ضروری به نظر رسیده و می تواند در جهت حمایت از حق سلامت بر روان نقش بسیار مهمی ایفا نماید. در این مقاله به طور اجمالی به مفهوم حق بر سلامت و سلامت روان و اهمیت آن پرداخته شده و وجود مبانی قانونی حق بر سلامت روان علاوه بر قوانین بین المللی در قانون داخلی مورد اشاره قرار گرفته است . یافته های پژوهش حاکی از آن است حق بر سلامت روان به عنوان یک حق بنیادین مورد حمایت قوانین داخلی می باشد، هرچند این قوانین از حق بر سلامت روان و بهداشت روانی حمایت می کنند اما وجود قانون مستقلی در زمینه ی بهداشت روان، ضروری به نظر می رسد. روش تحقیق در این مقاله ، توصیفی تحلیلی بوده و ابزار گردآوری دادهها مبتنی بر روش کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

حق بر سلامت , حق بر سلامت روان , سلامت روان