اثربخشی تکنیک های درمان ارتقای کیفیت زندگی بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط اجتماعی در افراد بزرگسال مبتلا به سوگ ناشی از کوید ۱۹

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان ارتقا کیفیت زندگی بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط اجتماعی در افراد مبتلا به سوگ ناشی از کوید ۱۹ انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه افراد مبتلا به سوگ ناشی ازکووید ۱۹ در اواخر سال ۱۴۰۰ بود که با روش نمونه گیری گلوله برفی ۲۰ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی ۱۰ نفر در گروه درمان ارتقای کیفیت زندگی و ۱۰ نفر در گروه کنترل قرارگرفتند. در ادامه از هر دو گروه پیش آزمون براساس پرسشنامه های انعطاف پذیری کنشی کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و نشاط اجتماعی تمیزی فر و همکاران (۱۳۹۶) گرفته شد. پس از اجرای پیش آزمون گروه اول طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای ۲ ماه هفته ای یک جلسه درمان ارتقای کیفیت زندگی دریافت کردند. تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که درمان ارتقای کیفیت زندگی بر انعطاف پذیری کنشی و بر نشاط اجتماعی تاثیر مثبتی داشته است.

Keywords:

ارتقای کیفیت زندگی , انعطاف پذیری کنشی , نشاط اجتماعی , سوگ , کوید ۱۹