پیش بینی مدرسه هراسی بر اساس میزان اضطراب، شیوه فرزند پروری و سبک دلبستگی والدین دانش آموزان مقطع ابتدائی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی مدرسه هراسی دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم ابتدائی بر اساس میزان اضطراب، شیوه فرزند پروری و سبک های دلبستگی والدین بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش آن از نوع همبستگی می باشد. جامعه این پژوهش شامل کل یه والدین دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی شهراصفهان درسال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. نمونه پژوهش براساس فرمول کوکران با نمونه نامشخص تعیین شد و تعداد ۳۸۶ نفر حجم نمونه را تشکیل دادند. این افراد از بین دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم درسال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه مدرسه هراسی یرماهر( ۱۹۹۹ )، پرسشنامه دلبستگی کولینز و رید RAAS (۱۹۹۰)، پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند ( ۱۹۷۳ ) و پرسشنامه اضطراب بک ( ۱۹۹۰ ) بود. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS۲۳ در دو سطح توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی(آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد متغیرهای اضطراب، سبک های اجتنابی و دو سوگرا و شیوه فرزند پروری مقتدرانه والدین توانستند مدرسه هراسی را در دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم پیش بینی کنند. از این تحقیق چنین نتیجه گرفته میشود که بین متغیرهای اضطراب، سبک های اجتنابی و دو سوگرا و شیوه فرزند پروری مقتدرانه والدین با مدرسه هراسی دانش آموزان ارتباط معنیداری وجود دارد و مدل رگرسیون مدلی معنادار بوده و این متغیرها قادر به پیش بینی مدرسه هراسی می باشند.

Keywords:

مدرسه هراسی , اضطراب , سبک دلبستگی , سبک فرزند پروری