مقایسه خود کارآمدی هیجانی، پردازش هیجانی و تاب آوری تحصیلی بین دانش آموزان مدارس تیزهوش و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه بین خودکارآمدی هیجانی، پردازش هیجانی و تاب آوری تحصیلی بین دانش آموزان پایه اول دوره دوم متوسطه مدارس تیزهوش و عادی شهر ارومیه در سال تحصیلی۹۶-۹۷ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آن شامل دانش آموزان تیزهوش و عادی پایه اول دوره دوم متوسطه شهر ارومیه بود که از آن نمونه ای به تعداد ۲۰۰ نفر ۱۰۰) نفرتیزهوش و ۱۰۰ نفر عادی) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس خودکارآمدی هیجانی (بورلی، (۲۰۰۸، پردازش هیجانی (بارکر، (۲۰۰۷ و تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، (۲۰۰۴ استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مانوا نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی، پردازش هیجانی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمره های خودکارآمدی هیجانی، مولفه های پردازش هیجانی (به غیر از برون سازی) و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش بیشتر از دانش آموزان عادی می باشد ( .(P<۰/۰۱ بنابراین یافته ها از وجود تفاوت خودکارآمدی هیجانی، پردازش هیجانی و تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی حمایت می کند و توجه به این متغیرها در دانش آموزان تیزهوش، از اهمیت ویژه ای برخوردار است

Keywords:

خودکارآمدی هیجانی , پردازش هیجانی , تاب آوری تحصیلی و دانش آموزان تیزهوش.