اثربخشی آموزش رویکرد زوج درمانی اسلامی بر افزایش کیفیت زندگی، سلامت خانواده و تاب آوری زوجین در سال ۱۴۰۲

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد زوج درمانی اسلامی در افزایش کیفیت زندگی، سلامت خانواده و تاب آوری زوجین شهر شیراز انجام شد. طرح این تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودنیهای این پژوهش شامل ۳۰ زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره دولتی شهر شیراز بودند که ۱۵) زوج) به عنوان گروه آزمایشی و ۱۵) زوج) به عنوان گروه کنترل بودند که تنها ۳۰ زوج بصورت در دسترس همکاری نمودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی پرسشنامه (WHOQOL-BREF)، مقیاس سلامت خانواده (FOS)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، (CD-RISC) بود. روش محتوای آموزش زوج درمانی اسلامی بر روی گروه های آزمایشی در مدت زمان ۸ جلسه انجام گردید. تحقیق با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره نشان داد؛ بین زوجین گروه آزمایش و کنترل حداقل از لحاظ یکی از متغیرهای وابسته (کیفیت زندگی، سلامت خانواده و تاب آوری) تفاوت معناداری وجود دارد. زوج درمانی اسلامی بر کیفیت زندگی زوجین تاثیر معناداری دارد. زوج درمانی اسلامی بر سلامت خانواده تاثیر معناداری دارد. زوج درمانی اسلامی بر تاب آوری زوجین تاثیر معناداری دارد. زوج درمانی اسلامی بر ابعاد کیفیت زندگی زوجین تاثیر معناداری دارد. زوج درمانی اسلامی بر ابعاد سلامت خانواده زوجین تاثیر معناداری دارد. زوج درمانی اسلامی بر ابعاد تاب آوری زوجین تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

آموزش رویکرد زوج درمانی اسلامی , کیفیت زندگی , سلامت خانواده , تاب آوری زوجین.