کارل یاسپرس؛ روان درمانی و اگزیستانسیالیسم

یاسپرس فیلسوفی انسانگراست که دغدغه های وجودیاش در مورد انسان، او را به سمت اگزیستانسالیسم کشانده است. او از ابتدای کارش در حوزه روان درمانی به اهمیت فرد و انتخابهایش پی برد و در مقابل روانشناسی تبیین نظری، که اعمال و رفتار انسان را بر پایه استدلال علمی توجیه میکند، روانشناسی تفهمی را پذیرفت. با توجه به تاثیر این اتخاذ موضع در حوزه رواندرمانی، مساله اساسی در این مقاله تحلیل و بررسی رویکرد انسانگرانه یاسپرس در رواندرمانی و فلسفه است. یاسپرس در میان روش های تاثیر گذار بر روان، از روش توجه به فردیت نام میبرد؛ این روش از نظر او اهمی۶ت ویژهای دارد چرا که فرد در روند درمان خود تاثیر میگذارد. رسیدن به این نکته یاسپرس را به سمت توجه به فرد و انتخابهایش سوق داد؛ همان روشی که در نگاه اگزیستانسیالیستی اوبه انسان کاملا مشخص است. انسانی که از نظر او غیرقابل تعریف است و روشهای علمی همه ناکارآمد از به دست دادن تبیین درستی از او هستند. به نظر یاسپرس، با به دست آوردن توصیف درستی از خود اصیل، میتوان به درمان بعضی از بیماریهای روان دست یافت.

Keywords:

کارل یاسپرس , روان درمانی , اگزیستانسیالیسم , انسان , فردیت.