اثربخشی آموزش دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر بر تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی در مادران دانش آموزان مقطع متوسطه

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر بر تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی در مادران دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد. نمونه پژوهش۳۰ نوجوان محصل از دو مدرسه مقطع متوسطه در شهر اصفهان شهرستان فلاورجان بودند که به صورت تصادفی در دوگروه قرار گرفتند . به گروه آزمایشی، آموزش دلگرم سازی در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای ارائه شد و گروه کنترل برنامه ای دریافت نکردند. با توجه به روش آماری (پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل)، از دو گروه آزمایش و گروه کنترل قبل از اجرای برنامه درمانی پیشآزمون گرفته شد، پس از اجرای برنامه ی درمانی، هر ۲ گروه به پرسشنامه های تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش آموزش دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر تاثیر معناداری بر تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی در مادران دانش آموزان داشته است .(P<۰/۰۵) آموزش دلگرم سازی با تاکید بر سازه های منحصر به فردش و نیز تکلیفهایی که در آن به مراجع داده میشود، گامهای موثری را در جهت اثرگذاری بر فکر و ذهن مادران دانش آموزان میگذارد و لذا میتواند نقش مهمی را بر تاب آوری و کیفیت ارتباط آن ها با فرزندانشان داشته باشد.

Keywords:

دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر , تاب آوری , رابطه والد-فرزندی , مادران دانش آموزان.