اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی در مراجعین دارای اختلال شخصیت مرزی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی در مراجعین دارای اختلال شخصیت مرزی بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل مراجعین دارای اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر ساری در سال ۱۴۰۱ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۳۰ نفر(۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه افکار خودکشی استفاده شد. سپس گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه درمان شناختی رفتاری ارائه شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد. پس از مداخله آزمایشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از درمان شناختی رفتاری با توجه به میانگین متغیر افکار خودکشی گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی در مراجعین دارای اختلال شخصیت مرزی تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , افکار خودکشی , اختلال شخصیت مرزی.