اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش های ناکارآمد زوجین دارای تعارض

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش های ناکارآمد زوجین دارای تعارض انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بود؛ سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۳۲ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۶نفر و کنترل ۱۶ نفر قرار داده شدند؛ پرسشنامه به کار برده شده برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه نگرش های ناکارآمد بود. گروه آزمون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. یافته ها نشان داد نمرات نگرش های ناکارآمد در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش های ناکارآمد زوجین دارای تعارض تاثیر دارد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , نگرش های ناکارآمد , زوجین دارای تعارض.