اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تحمل پریشانی هیجانی و برآورد ذهنی پریشانی مادران دارای کودک کم توان ذهنی

هدف از انجام این پژوهش، اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تحمل پریشانی هیجانی و برآورد ذهنی پریشانی مادران دارای کودک کم توان ذهنی بوده است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری را مادران کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی دبستان استثنایی مهر ساری و دبستان حاجی مهدی پور گرجی کلا از توابع شهر ساری تشکیل میدهند. نمونه ها در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. روش نمونه گیری به صورت روش نمونه گیری در دسترس است. از مقیاس تحمل پریشانی (DTS) که توسط سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) طراحی شده استفاده شد. روایی این پرسشنامه از طریق اعتباری صوری و نظر اساتید و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. برنامه مداخله ای تعیین شده برای این پژوهش نیز رفتاردرمانی دیالکتیکی لینهان است. به طور میانگین برنامه مداخله ای در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای در طی دو و نیم ماه به صورت هفته ای یک جلسه برای گروه آزمایش ارائه شد. داده های به دست آمده از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در بخش آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیک بر تحمل پریشانی هیجانی و برآورد ذهنی پریشانی مادران دارای کودک کم توان ذهنی تاثیر دارد.

Keywords:

تحمل پریشانی هیجانی , برآورد ذهنی پریشانی , کودکان کم توان ذهنی.