بررسی ارتباط بین حکمرانی خوب و بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش میانجی گری احساس تعلق سازمانی

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر حکمرانی خوب بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی گری احساس تعلق سازمانی آنان میباشد. این پژوهش از نظر روش از نوع تحقیقات کمی است و از لحاظ هدف کاربردی و از حیث ماهیت پژوهش توصیفی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز می باشد که تعداد آنها ۱۵۰۰ نفر است، حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران ۳۰۶ نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد است که پس از سنجش روایی و پایایی، در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. بدین ترتیب که برای طبقهبندی، تلخیص و توصیف دادههای آماری از روش آمار توصیفی و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمونهای کلموگروف-اسمیرنف، r پیرسون و رگرسیون و تحلیل عاملی تاییدی استفاده گردیده است. یافته های پژوهش بیانگر تایید مدل و فرضیه های تحقیق و تاثیر منفی و معنادار حکمرانی خوب بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان و تاثیر مثبت آن بر احساس تعلق سازمانی است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که احساس تعلق سازمانی در تاثیر حکمرانی خوب بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان نقش میانجی دارد.

Keywords:

حکمرانی , حکمرانی خوب , بی تفاوتی سازمانی , احساس تعلق سازمانی