بررسی سبک و الگوی مصرف در فراغت ورزشی خانوادگی درون و برونشهری مطالعه موردی شهر سهند

هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت پرداخت به الگوهای ورزشی در تفریحات خانوادگی است که الگوهای مصرفی براساس درآمد، تعداداعضا، درون و برون شهری و سبک مشارکتی و غیرمشارکتی تحلیل می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی کیفی استفاده است. جامعه آماری شامل خانواده های شهروند سهند است که به تفریحات ورزشی خانوادگی در داخل و بیرون شهر می پرداختند. نمونه آماری به دلیل زمینه و هدف پژوهش به صورت هدفمند و در دسترس شامل صد خانواده است. ابزار پژوهش به صورت مصاحبه براساس سوالات طراحی شده پانزده سوال باز پاسخ و سپس تنظیم اطلاعات دریافتی در چک لیست ها بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده کردیم. نتایج نشان می دهد که میانگین زمان فراغت ورزشی خانوادگی ۹۳/۹۹ ساعت در ماه است. خانواده های با جمعیت متوسط (۴ یا ۰ نفر) و سطح در آمد ۱۵-۵ میلیون، بیشترین تفریح ورزشی را دارند، فراغت ورزشی خانوادگی بیشتر به صورت سبک غیرمشارکتی است (۰۸ /۰۳ )الگوهای والیبال و کوهنوردی بیشترین زمان خانوادگی در بین الگوهای دیگر دارند(۱/۸ و ۰/۰ )تفریحات درون شهری بیشتر از برون شهری است به صورت تقریبی با افزایش تعداد اعضای خانواده و سطح درآمد تفریحات درون شهری کاهش و برون شهری افزایش داشت و به عکس. به نظر می رسد جذابیت الگوهای تفریحی ورزشی، ماهیتا گروهی انجام دادن آن ها، سطح درآمد و تعداد اعضای خانواده، پیداکردن خانواده های هم وزن، امکانات و وضعیت دسترسی به آن ها عوامل اصلی تعیین کننده زمان خانوادگی در پرداختن به فراغت ورزشی باشد.

Keywords:

تفریحات ورزشی , زمان خانوادگی , سبک تفریح , الگوی تفریحی ورزشی.