بررسی تاثیر توسعه درس پژوهی در افزایش یادگیری دانش آموزان

درس پژوهی روشی برای افزایش راندمان معلمان در آموزش و تقویت یادیگری دانش آموزان از طریق پژوهش گروهی در کلاس درس است. به این صورت که معلمان یک تدریس را با کمک یکدیگر طراحی و اجرا و نقد و بررسی و تکرار می کنند. قبل از طراحی، معلم کلاس یکی از مشکلات مهم دانش آموزان در ارتباط با موضوع اصلی درس را شناسایی کرده و طرح درس و تدریس خود را در راستای یادگیری بهتر دانش آموزان و حل آن مشکل تدوین میکند. برنامه درسی اجرا شده در واقع پل ارتباطی میان برنامه درسی قصد شده و کسب شده است؛ لذا اگر برنامه درسی به درستی اجرا شود آن چه در برنامه قصد شده مورد انتظار است محقق می گردد. از طرفی معلم به واسطه ویژگی های شغل خود نمی تواند منبع دانایی و اطلاعات خود را تنها به کوشش های دیگران و پژوهشگران خارج از کلاس درس محدود سازد. او به عنوان فردی حرفه ای باید بتواند روش های خاصی از پژوهش های ناظر بر عمل، مانند اقدام پژوهی و درس پژوهی را برای حل مشکلات تدریس به کار گیرد و از نتایج آن ها در بهبود تدریس بهره گیرد. هدف از اجرای این روش، علاوه بر طراحی و اجرای گروهی یک تدریس، مشارکت بیشتر معلمان، حل مشکل دانش آموزان و در نهایت یادگیری بهتر و موثرتر سرفصل های درسی است.

Keywords:

درس پژوهی , دانش آموزان , یادگیری