بررسی ویژگی های پهلوان در گرشاسب نامه و شاهنامه بر اساس نظریه اضطراب تاثیر

در هر دوره ی ادبی ظهور یک اثر فاخر و برجسته ، خواسته یناخواسته تا مدتی دیگر آثار همسو با خود را تحت سیطره ی سبک و سیاق خویش قرار می دهد، برخی از مقلدان با افتخار بیان می کنند که در مسیر تقلید ستنده حتی این تقلید را افتخاری برای خویش می دانند،اما برخی تقلید خویش را پنهان می کنندو ادیپ گونه بر پدر ادبی خویش می تازند؛ نمونه اش در مقدمه ی مرزبان نامه موجود است . در این پژوهش طبق نظریه ی بینامتنیت سیر تاثیرپذیری متون بررسی ؛ سپس با استفاده از نظریه ی انتقادی هارولد بلوم تاثیرات و انواع بدخوانی های اسدی طوسی از فردوسی طوسی در مواردی مقایسه و تحلیل می شود. دستاوردهای این تحقیق ؛ تاثیرات اسدی از فردوسی که توسط انواع بدخوانی ها به تقلید خود رنگی تازه بخشیدهست اثبات می شود. بهترین نوع بدخوانی اسدیساختن یک ابرپهلوان به نام گرشاسب است که در جنگاوری از تهمتن برتر است ، در فراسوی ذهن اسدی طوسی گرشاسب نماد اوست در مقابل رستم که آن را نماد فردوسی می داند بنابراین برای پدرکشی که همان برتری جستن در شاعری است گرشاسب باید از رستم قویتر باشد تا اسدی طوسی در ذهنش اعرش پدر یعنی فردسی را کشته باشد. این جستار راهی نو در خوانش بینامتی متون پیش روی محققان می گشاید.

Keywords:

بینامتنیت , اضطراب تاثیر , شاهنامه , گرشاسب نامه , پهلوان.