مفاهیم عرفانی در اشعار سید عمادالدین نسیمی
Publish place: The 4th National Conference on Innovation and Research in Persian culture, language and literature
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 316
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ADCONF04_216
تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1402
Abstract:
سید عمادالدین نسیمی از شاعران عارف و صوفی قرن هشتم هجری قمری و از فرقه حروفیه است . نسیمی پس از نعیمی که در راس فرقه حروفیه قرار داشت ، مشهورترین و پرکارترین فرد این فرقه به شمار می رفت و از این حیث مسئولیت شگرفی از نظر هدایت و نفوذ داشت . اگر سبک را پرتکرارترین ویژگی هر اثر بدانیم و آن را به سبک آن دوره و عصر تعمیم دهیم ، نسیمی را شاعری نمی دانند که ویژگی های منحصر به فردی داشته باشد. اما از نظر کاربرد و بسامد صفات عرفانی در شعر، از شاعران نامدار پارسی گوی است . او با تبیین و تشریح اندیشه های خود از طریق شعر و نظم ، درحقیقت به ادبیات متعهد روی آورده و مانند بسیاری از شاعران دیگر، نظرات خود را با شعر خود بیان و فریاد زده است . شعر فارسی او سرشار از مفاهیم و اصطلاحاتی است که عرفان اسلامی به ویژه شعر حافظ ، مولوی و سعدی و نیز اندیشه های عرفان نظری از جمله ابن عربی را به ذهن متبادر می کند. نسیمی به لطف شعر شاعران گذشته که در مواردی صدای خود را بلند کرده است در واقع پیرو عرفای اسلامی است . بیشتر سخنان او نور خداوند را در زمین منعکس و تجلی می بخشد و درباره وحدت وجود بحث می کند.
Keywords:
Authors
علی هاتف کجابادی
دانشجوی ارشد ادبیات فارسی گرایش معاصر دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
هادی رامش
دانشجوی ارشد ادبیات فارسی گرایش محض دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
فاطمه ایمانی سفیدان
دانشجوی کارشناسی ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان