تلازم ورود ثالث در مسائل ماهوی با بررسی مقررات شکلی آیین دادرسی مدنی

در مقررات مربوط به آیین دادرسی مدنی ایران و حتی در مقررات آیین دادرسی کیفری نیز، شخص ثالث از جایگاه ویژه ای برخوردار است، به گونه ای که پیش بینی های لازم برای احقاق حقوق همه اطرافی که ممکن است در موضوع یا دعوای واحد مدعی حقی باشند، به عمل آمده است. آیین دادرسی مدنی دعاوی مختلف الاطراف را مقرر و مشخص نموده و در جایی که دعوایی بین دو طرف مطرح است، راه را برای ورود و دخالت شخص یا اشخاص ثالثی که خود را در آن دعوی محق یا ذی نفع می دانند یا یکی از اطراف دعوی نفع خود را در وارد ساختن ثالث در دعوی می داند، باز و زمینه را برای استماع همه ی ادعاهای مرتبط و رسیدگی به دلایل ابرازی توسط مدعیان ثانوی یا طاری و یا علیه خواندگان طاری و افزوده شده بر مدعی اصلی فراهم آورده است. گاهی دخالت شخص ثالث در دادرسی به صورت اختیاری می باشد و آن جایی است که مطابق ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹ ، شخص ثالث می تواند قبل از ختم دادرسی در مرحله بدوی یا در مرحله تجدیدنظر در صورتی که برای خود مستقلا حقی قائل باشد یا خود را ذی نفع در محق شدن یکی از اصحاب دعوای اصلی بداند، دخالت کند. همچنین طبق ماده ۴۱۷ همان قانون، پس از صدور رای قطعی از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر چنانچه شخص ثالث از رای صادره متضرر شود و در جریان دادرسی دخالت نداشته باشد، می تواند به عنوان ثالث نسبت به آن رای اعتراض کند.

Keywords:

شخص ثالث , آیین دادرسی مدنی , ورود ثالث , دعاوی کیفری