تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازیو روش رایج، بر بادگیری ویادداری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه ششمابتدایی و از بین جامعه مذکور یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و سپس نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ۵۰ نفر انتخاب شدند که ۲۵ نفر در گره آزمایش و ۲۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند.روش انجاماین تحقیق، کیفی و طرح تحقیق مورد استفاده است. ابزارهای اندازه گیری به کار رفته در تحقیق شاملپرسشنامه محقق ساخته و تست انگیزش پیشرفت هارتر می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین،انحراف معیار) و در بخش استنباطی از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده گردید.

Keywords:

روش بدیعه پردازی , یادگیری , یادداری , انگیزش پیشرفت تحصیلی