دیدگاه مورخان ترک درباره ی جنگ چالدران

جنگ چالدران، نخستین جنگ دولت های صفوی و عثمانی در سال ۹۲۰ قمری در دشت چالدران. فرمانده سپاهیان صفوی را شاهاسماعیل اول صفوی برعهده داشت و فرمانده سپاهیان عثمانی، برعهده شاه سلیم اول بود. نتیجه جنگ شکست سپاهیان صفوی وخانهنشین شدن شاه اسماعیل بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی دیدگاه مورخان ترک درباره ی جنگ چالدران بود. نتایج پژوهشنشان می دهد که بایزید دوم، به دلیل گرفتاری های داخلی و خارجی، از جنگ با صفویان پرهیز داشت. اسماعیل صفوی (حکومت:ح ۹۰۶ ۹۳۰ ) نیز که هنوز آمادگی لازم برای درگیری با عثمانیان را نداشت، سیاست دوستی با بایزید را پیش گرفت. اما این مناسباتدر سال ۹۱۶ قمری، هنگامی که شاه اسماعیل بر شیبک خان ازبک پیروز شد، به هم خورد؛ زیرا شاه اسماعیل پوست سر شیبک خانرا که از کاه پر شده بود، همراه فتح نامه ای غرورآمیز برای سلطان عثمانی فرستاد. این کار موجب خشم بایزید شد و در مکتوبی بهشاه اسماعیل، او را به حمله به ایران تهدید کرد.

Keywords:

جنگ چالدران , ایران , صفویان , شاه اسماعیل