تعیین اثربخشی مداخله بهنگام والدمحور بر بهبود رفتار انطباقی دانش آموزان کمتوانذهنی آموزش پذیر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله بهنگام والدمحور بر رفتار انطباقی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر میباشد. این پژوهش از نوع آزمایش با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود که در مدارس استثنایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. از بین آن ها به روش تصادفی۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (آزمایش و کنترل ) گمارده شدند. پرسشنامه رفتار انطباقی واینلند و پرسشنامهرفتار سازشی (مرسر و لوئیس ۱۹۷۷ ) به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. سپس والدین گروه آزمایش در ۱۲ جلسهتحت برنامه بهنگام والدمحور قرار گرفتند و والدین گروه کنترل هیچ برنامه مداخله ای را در طی این مدت دریافت نکردند. پس ازاتمام دوره مداخله و ۳ ماه بعد، آزمون رفتار انطباقی واینلند بار دیگر بر روی دو گروه به ترتیب بعنوان پس آزمون و پیگیریاجراشد. نتایج نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در میزان رفتار سازشی تفاوت معنادار آماری وجود دارد. بنابراینمی توان نتیجه گرفت که برنامه بهنگام والد محور بر بهبود رفتار انطباقی دانش آموزان کم توان ذهنی و خرده مقیاس های مسائلشغلی، اجتماعی شدن ، ارتباط و خودیاری در پوشیدن موثر بوده و ماندگاری برنامه مداخله پس از ۳ ماه پابرجا مانده است.

Keywords:

مداخله بهنگام , رفتار انطباقی (سازشی) , دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر.