بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر (مثبت گرا) بر امید به زندگیدر مادران کودکان کم توان ذهنی

بروز رویکردهای رواندرمانی و میزان اثربخش بودن آنها سبب انجام این پژوهش شد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزشرواندرمانی مثبت نگر (مثبت گرا) بر امید به زندگی در مادران کودکان کمتوان ذهنی بود. جامعه آماری پژوهش مادران کودکانکمتوان ذهنی بودند که رویکرد روان درمانی مثبت نگر را در کلینیک روان درمانی ذهن دریافت کردند. این پژوهش با روش نمونه گیری مبنی بر هدف می باشد که از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر AHS و پرسشنامه امید به زندگی هرث تعداد ۱۰۰ مادر دارای کودک کمتوان ذهنی برای نمونه آماری انتخاب و تست شدند و به صورت تصادفی در ۲ گروه ۵۰ نفری آزمایش و کنترل وارد شدند.در گروه آزمایش مادران کودکان کم توان ذهنی آموزش رواندرمانی مثبت دیدند و گروه کنترل در حال انتظار قرار داشتند. نتیجهاین پژوهش روشن کرد که آموزش روان درمانی مثبت نگر در مادران باعث افزایش امید و معنا در زندگی می شود و کمک کرد تامثبت فکرکردن در مادران تقویت شود. در نهایت امید در زندگی این مادران جریان پیدا کرده و توانست افکار منفی و پوچ را از تخیلو فکر مادران دور کند.

Keywords:

آموزش روان درمانی مثبت نگر , امید به زندگی , مادران , کودکان کم توان ذهنی