اثربخشی طرح واره درمانی بر تاب آوری مادران دارای کودکان اضطرابی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر تاب آوری مادران دارای کودکان اضطرابی انجام شد. روش پژوهش -نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل۳۰ نفر از مادران دارای کودکان اضطرابی که در مراکز مشاوره ای شهر ساری در سال ۱۳۹۹ مراجعه کردند. ابزار گردآوری مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. ۳۰ نفر از مادران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس مداخله آزمایشی طرح واره درمانی برای گروه آزمایش طی ده جلسه ۹۰ دقیقه ی تحت درمان قرار گرفتند. ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر ۲ گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از کوواریانس نشان داد که نمرات تاب آوری مادران دارای کودکان اضطرابی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین طرح واره درمانی بر تاب آوری مادران دارای کودکان اضطرابی تاثیر دارد.

Keywords:

طرح واره درمانی , تاب آوری مادران , کودکان اضطرابی